De MORO-reflex, ook wel de schrikreflex genoemd, is een primitieve reflex die bij pasgeborenen voorkomt. Deze reflex is een automatische reactie van de baby op plotselinge veranderingen in de omgeving, zoals harde geluiden, fel licht of onverwachte bewegingen.
Wat is de MORO-reflex?
De MORO-reflex treedt op wanneer een baby zich plotseling niet veilig voelt. De typische reactie bestaat uit drie fasen:
- Je baby spreidt de armen en vingers wijd uit.
- Je baby neem een flink hap lucht
- Vervolgens brengt je babyde armen weer naar het lichaam, alsof het zich ergens aan wil vastklampen.
- Vaak gaat dit gepaard met huilen.
Functie MORO reflex
De Moro-reflex heeft een belangrijke rol in de vroege ontwikkeling van een baby en dient meerdere functies:
- Voorbereiding op latere motorische ontwikkeling
De reflex vormt een basis voor latere bewuste bewegingen, zoals het uitstrekken van de armen om iets te grijpen. Dit is een cruciale stap in de motorische ontwikkeling van je baby. - Overlevingsmechanisme
De reflex helpt pasgeborenen om te reageren op mogelijke gevaarlijke situaties. In de oertijd zou een baby die bijvoorbeeld uit de armen van een verzorger dreigde te vallen, instinctief zijn armen uitstrekken om zich vast te grijpen. - Communicatie van ongemak
Door de reflex kan je baby snel signaleren dat er iets mis is. Dit zorgt ervoor dat ouders of verzorgers alert blijven op de behoeften van de baby. - Stimulatie van het zenuwstelsel
De Moro-reflex draagt bij aan de ontwikkeling van het zenuwstelsel en de motorische vaardigheden. Het helpt je baby om controle te krijgen over reflexmatige bewegingen en deze uiteindelijk om te zetten in bewuste bewegingen.
Integratie van de MORO reflex
De MORO reflex ontwikkelt zich in de negende week van de zwangerschap en wordt integreert 4 tot 6 maanden na de geboorte. Dan wordt de Moro-reflex overgenomen door de zogenoemde volwassen schrikreflex: de baby schrikt, knippert met de ogen, ademt in, trekt de schouders op, beweegt de armen en neemt een snelle inademing. Daarna kijkt hij rond om te kijken waar het gevaar vandaan komt en kan dan min of meer inschatten of dit gevaar reëel is of niet.
Kenmerken van een nog aanwezige MORO reflex
Wat kan je bij je kind zien als de MORO nog niet geintegreerd is?
- Overgevoelig voor geluid
- Overgevoeligheid voor licht
- Gevoeligheid voor geuren
- Gevoelig voor medicatie
- Eigenlijk altijd nog aanwezig bij hooggevoelige kinderen
- Emotieregulatie problemen
- Lage eigenwaarde
- Weinig zelfvertrouwen
- Schrikachtig (extreem)
- Concentratieproblemen
- Prikkelgevoelig
- Vindt veranderingen niet fijn
- Vaak verkouden/bronchitis/oorinfecties
- Overgevoelig voor medicijnen of voeding(eczeem)
- Hypo’s, verbrandt bloedsuikers sneller
- Gemoedsschommelingen
- Kan niet tegen kritiek
- Hyperactiviteit
- Tics
- Fladderen
- Impulsief
- Onzeker zijn
- Angststoornissen/paniekaanvallen
- Moeite met het nemen van beslissingen
- Kan de controle niet uit handen geven/wil alles zelf sterk bepalen
- Staat volop in de overlevingsstand(vechten/vluchten)
Relatie hooggevoelig zijn en de MORO reflex
Wanneer de MORO-reflex niet geïntegreerd is, kan dit leiden tot verhoogde gevoeligheid voor prikkels, angstreacties en een constante staat van alertheid. Dit kan zich bij hooggevoelige kinderen uiten in overgevoeligheid voor geluiden, licht, geuren en aanrakingen.
